سلام
شاید این حس را خیلی از شما ها تجربه کرده باشید. حس "توقع از دیگران". مثلا توقع داریم که پدر و مادر همه چیز را برایمان تامین کنند، یا توقع داریم دیگران هر کاری را برایمان انجام دهند... نظرتون چیه آیا این درسته که آدم ها از یکدیگر توقع داشته باشند؟ برای رسیدن به هدف والا در زندگی چقدر باید بر روی توقع از دیگران حساب باز کرد؟
بسیاری از مشکلات مان از توقع شروع می شود. وقتی به دنبال لبخند، مننتظر لبخند می مانیم و آنوقت که دریغ شود، به اشتباه فکر می کنیم به آخر دوستی ها و معرفت ها رسیده ایم. اما وقتی از کسی انتظار تلافی نداشته باشی ، از دریافت هرپاسخ مثبت، شوکه می شوی! چون محبت یا خدمتی را به نیت معامله انجام نداده ای. شاید بهترین کسی که جواب همه خوبی ها و صداقت ها را می دهد، خدا باشد که دقیق همه را ثبت می کند.