تفالی به حضرت حافظ

هر چند پیر و خسته دل و ناتوان شدمشکر خدا که هر چه طلب کردم از خداای گلبن جوان بر دولت بخور که مناول ز تحت و فوق وجودم خبر نبودقسمت حوالتم به خرابات می​کندآن روز بر دلم در معنی گشوده شددر شاهراه دولت سرمد به تخت بختاز آن زمان که فتنه چشمت به من رسیدمن پیر سال و ماه نیم یار بی​وفاستدوشم نوید داد عنایت که حافظا

هر گه که یاد روی تو کردم جوان شدمبر منتهای همت خود کامران شدمدر سایه تو بلبل باغ جهان شدمدر مکتب غم تو چنین نکته دان شدمهر چند کاین چنین شدم و آن چنان شدمکز ساکنان درگه پیر مغان شدمبا جام می به کام دل دوستان شدمایمن ز شر فتنه آخرزمان شدمبر من چو عمر می​گذرد پیر از آن شدمبازآ که من به عفو گناهت ضمان شدم

سلام بر تو ای «بقیةالله» در زمین

السلام علیک یا بقیه الله فی ارضه  

 جمعه ای دیگر از راه می رسد...

 بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران   

بگشای لب که فریاد از مرد و زن براید 

تقدیم به ساحت مقدس امام عصر(عج)- صلوات 

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

از خدا بخواه ...

	یک روز صبح زود چشمهایم را باز می کنم, فرشته ای بالهایش را به صورتم می زند و می گوید: